Onkologija je specijalizovana disciplina medicine koja se bavi tretmanom kancera i tumora. Onkologija je interdisciplinarna nauka o uzrocima, faktorima, prevenciji i opštoj prirodi pojave i rasta i lečenje tumora. U to područje su usmerena istraživanja iz oblasti više osnovnih bioloških i medicinskih nauka, kao što su: biohemija, genetika, fiziologija, imunologija, endokrinologija, nuklearna medicina, patologija, hirurgija, radijacijska fizika i ostale eksperimentalne i kliničke struke.

Glavni pristupi i putevi lečenja tumora su:

• Dijagnozaraka (patologija);
• Terapija(npr. operacije, hemoterapija, radioterapija i drugi modaliteti)
• Praćenje obolelih od raka, nakon uspešnog lečenja;
• Palijativno zbrinjavanjepacijenata s terminalnom malignom bolešću;
• Etičkapitanja okruženju i nezi obolelih;
• Skrining (snimanje stanja) u: populaciji, ili analiza rodoslova, koja uključuje i rođake pacijenata (u tipovima raka za koje se smatra da imaju nasledne osnove, kao što je rak dojke.

Medicinska istorija je i dalje važan snimak okolnosti: karakter poremećaja koji je povod za pregled pacijenta i nespecifičn simptom (kao što su umor, gubitak težine, neobjašnjiva anemija, groznica nepoznatog porekla, paraneoplastične pojave i drugi znaci) mogu biti osnova za daljnje pretrage malignosti. Povremeno, lokacija malignosti se može odrediti i fizičkim pregledom. Dijagnostičke metode uključuju niz pretraga, kao što su:

• Biopsijaili resekcija; to su metode kojima sumnjiva neoplastična izraslina može biti uklonjena u delu ili u celini, a to procenjuje patolog za utvrđivanje malignosti. Ovo je trenutno zlatni standard za dijagnozu raka i ključni postupak koji vodi u sledeći korak u upravljanju postupkom (aktivni nadzor, operacija, terapija zračenjem, hemoterapije ili njihova kombinacija);
• Endoskopijaili gornjeg ili donjeg gastrointestinalnog trakta, cistoskopija, bronhoskopija ili nazendoskopija, čime se lokaliziraju područja sumnjive malignosti, a nakon toga biopsijom kada je to potrebno:
• X-zraci, CT, MRI skeniranje, ultrazvuki ostale radiološke tehnike za lokalizaciju i vodič biopsije;
• Scintigrafija, jednofotonskaemisija kompjuterizovane tomografije (SPECT), pozitron emisiona tomografija (PET) i drugii metodi nuklearne medicine da se identifikuju oblasti sumnjivih malignosti.
• Testovi krvi, uključujući i tumor markere, što može povećati sumnju na pojedine vrste raka.

Osim dijagnoze, ti metodi (posebno snimanje CT) često se koriste kako bi se utvrdila operativnost, odnosno da li je operativno moguće ukloniti tumor u celosti.

Od suštinskog značaja za pravilnu klasifikaciju raka, za vođenje sledeći koraka terapije, trenutno je dijagnoza patologije tkiva (iz biopsije). U izuzetno retkim slučajevima, kada to nije moguće, može se preduzeti „empirijska terapija” (bez tačne dijagnoze), na osnovu raspoloživih dokaza (npr. istorija bolesti, snimak X-zračenjem i skeniranje).

U vrlo retkim slučajevima, a metastatskim paušalni ili patološki limfnim čvorovima nalazi se (obično u vratu) za koje je primarni tumor ne može naći. Međutim, imunohistohemijski markeri često daju snažan pokazatelj primarne malignosti. Ova situacija se naziva nepoznata primarna malignost, i opet lečenje je empirijsko, na osnovu dosadašnjeg iskustva najverovatnijeg porekla.